Frederik Hendrik, jongste zoon van Willem van Oranje, had in 1612 in Hondsholredijk een jachtslot gekocht dat hij aanvankelijk alleen wat liet opknappen. Dit oude kasteel Hunsel was aanvankelijk een bezitting van de Heeren van Hunsel, het behoorde in het begin der 14e eeuw aan de heeren van Voorne en kwam in 1337 aan de heeren van Naaldwijk. Het kasteeltje stond al lange tijd leeg doordat de katholieke eigenaren, nazaten van de Heren van Naaldwijk, naar Brussel waren vertrokken. Na de dood van zijn halfbroer Maurits erfde Frederik Hendrik zijn kapitaal, zijn prinselijke titel en het stadhouderschap en werd daarmee de rijkste man van Holland. Dat toonde hij door buitenhuizen te bouwen, waarbij hij het oude jachtslot, Huis Honsel, in 1621-’31 transformeerde tot het mooiste paleis in Nederland. Hij liet het oude kasteel verbouwen en uitbreiden tot een waar paleis met grachten, siertuinen, bossen, hertenkampen en visvijvers. In Huis Honselaarsdijk ontving hij afgezanten van de bevriende Europese hoven en ook de koninginnen van Frankrijk en de Engeland hebben op Honselersdijk gelogeerd en door de prachtige tuinen gewandeld.
Het huidige gebouw is rond 1640 ontworpen als bijgebouw in dezelfde bouwstijl als het paleis door Pieter Post. Oorspronkelijk bestond het uit een L-vormig gebouw met drie brede torens en daartussen twee dichte galerijen die in het midden onderbroken werden door een toegangspoort naar de binnenplaats. De lange galerij was voor de paarden en koetsen, de korte voor de vertrekken van de rentmeester en de ontvangstkamer voor bezoekers. Al snel na de bouw in 1641 was behoefte aan een derde lange galerij. Hierdoor ontstond een U-vormig gebouw wat zowel mooi was vanwege de symmetrie, maar ook functioneel was vanwege de extra ruimte. In deze nieuwe vleugel werden een badkamer met kunstzaal en een kapel met orgel ingericht. Aan de andere kant van de vleugel lagen de moestuinen, die toen net in de mode kwamen en waar men vanuit de zaal en de open galerij mooi zicht op had. Ook vanuit de badruimte in de hoekkamer had men zicht op de tuin.
.In 1643 verrees het huidige gebouw aan de .noordoostzijde van het paleis. Aan de andere zijde werdt een vergelijkbaar U-vormige domeinkwartier gebouwd. (gesloopt in 1756). In 1706 kochten de Oranjes het oude paleis en de bijgebouwen terug. Ondanks dat de meeste (bij)gebouwen van het paleis te vervallen waren om te kunnen restaureren, bleef het huidige Nederhof gebouw dank zij Anna van Hannover, de weduwe van prins Willem IV, wel gespaard. Zij bestemde het tot personeelswoningen. In 1756 heeft men de vleugels van het Nederhof ingekort, waarbij een door Pieter Post in 1644 ontworpen uitbreiding met kapel verdween. Afwisselend was vervolgens de bestemming van het vroeger aanzienlijk gebouw. In 1794 werd het tot een militair hospitaal voor de Engelsch-Russische krijgsgevangenen ingericht. In 1806 werd hier een kweekschool voor kadetten gevestigd; in 1811 werd het nogmaals een hospitaal; Napoleon I schonk het buiten tijdens de Franse overheersing vervolgens aan zijn nicht Borghese. In 1814, bij de herstelling der onafhankelijkheid, kwam het aan de domeinen en werd het voor afbraak verkocht. Na deze periodes van verwaarlozing was de allure die het gebouw had verdwenen. In 1815 werd het paleis na twintig jaar verval door rentmeester Nicolaas van der Trappen afgebroken. Hij behoedde het huidige gebouw voor dit lot door het te kopen voor eigen gebruik.
De schoonheid van de symmetrie en de ritmiek van de raampartijen had toen al plaats gemaakt voor afwijkende deuren, ramen en houten aanbouwsels. Ook de torens op de hoeken verdwenen. Door de komst van de stoomtramlijn Loosduinen-Naaldwijk op 1 mei 1883 werd de hoek aan de Hofstraat zelfs afgeschuind om ruimte te maken voor de bocht die deze in het dorp moest nemen.
Het gebouw heeft onderdak geboden aan grote gezinnen, onderwijzers en schoolkinderen, een timmerman, een kleermaker, de vrijwillige brandweer en de bekende rijwielhandel Vogels. Na de oorlog is de Nederhof opnieuw in een periode van verval geraakt. Zo erg zelfs dat aan het eind van de jaren zestig men het pand wilde afbreken. Rond 1970 is er een reddingsactie opgezet die het vervallen monumentale pand een nieuwe toekomst gaf. Bij de ingrijpende restauratie in 1976 zijn de hoekpaviljoens herbouwd. Op 7 juni 1977 is de Nederhof heropend door Prinses Margriet als woonlocatie voor mensen met een verstandelijke beperking.. In diezelfde maand is het opgenomen in het register van Rijksmonumenten waarmee het een beschermde status heeft gekregen. Door een actie van de Lions Club kreeg het gebouw in 1987 de nieuwe poortdeuren. Sinds 2006 is het gebouw eigendom van Vereniging Hendrick de Keyser. Deze vereniging zet zich in voor het behoud van historisch belangrijke gebouwen en hun interieur. Na het vertrek van de zorgorganisatie Middin werd het pand tijdelijk anti-kraak bewoond.
De Nederhof nu
Vanaf 2016 is het pand aan de binnenzijde geheel gerenoveerd door Vereniging Hendrick de Keyser en geschikt gemaakt voor ons wooninitiatief. De inrichting werd toen verzorgd door de oudervereniging, de ouders en de zorgorgansatie LEVIN. Door de komst van dagbesteding en koffiehuisje in 2023 zijn alle ruimten functioneel ingericht en is het voor iedereen mogelijk de historie van De Nederhof te ontdekken in ’t Nederhofje.
